هیلتون هد تریپ | جزیره شکار، شلیک، و آلفرد

اگر قسمت اول سفر هیلتون هد ما را از دست دادید، می توانید آن را در اینجا پیدا کنید. در روز دوم، تصمیم گرفتیم پارک ایالتی هانتینگ آیلند را که خودخوانده «بهترین ساحل بمباران در بوفور» است، بررسی کنیم. کمی بیش از یک ساعت از هیلتون هد فاصله داشت، بنابراین منطقی به نظر می رسید. من وسوسه شدم به ساحل ادیستو بروم، که به دلیل گلوله باران با کیفیتش مشهور است، اما بیش از دو ساعت با آن فاصله داشتیم و گذراندن بیش از چهار ساعت در ماشین برای یک سفر یک روزه برای پوسته ها کمی بیش از حد به نظر می رسید. بنابراین، ما بوفه صبحانه را در وستین ریزورت خوردیم و به سمت جزیره شکار رفتیم.

چند نقطه جالب – جزیره شکار فانوس دریایی تاریخی دارد که من مشتاقانه منتظر دیدن آن بودم. چندین نقطه دسترسی به ساحل با پارکینگ وجود دارد و تعداد کمی حمام و مکان هایی برای دوش گرفتن و شستن پاها دارند. همچنین در یک جنگل دریایی نیمه گرمسیری رانندگی وجود دارد که زیبایی منحصر به فردی دارد. ورود به پارک برای هر بزرگسال 8 دلار هزینه دارد، اما ما احساس کردیم ارزشش را دارد.

وقتی در پایان اکتبر آنجا بودیم، ساحل زیبا، طبیعی و پرجمعیت نبود.

در نگاه اول، پوسته های زیادی وجود نداشت، اما من یاد گرفتم که برای درک مکان باید کمی قدم بزنید.

زمین هایی از پوسته های شکسته وجود داشت، که معمولاً نشانه خوبی است که اگر در جای مناسب نگاه کنید، احتمالاً پوسته های کامل پیدا می شوند.

من در امتداد خط صدف جزر و مد رفتم و گنج های کوچکی پیدا کردم…

گوش های خانم را پیدا کردم…

… پوسته زیتون که مورد علاقه من است…

… و حتی یک چرخه خیلی خوب که بیشتر در شن دفن شده است. من از ترفند گلوله‌زنی خود استفاده کردم، جایی که با انگشت پا به گوشه‌ای که از ماسه بیرون می‌آید تکان می‌دهم تا ببینم آیا فقط یک تکه است یا یک پوسته کامل مدفون شده است. وقتی این یکی تکان نخورد، بسیار خوشحال شدم، که نشان می‌دهد پوسته بیشتری در شن گیر کرده است. من آن را در اقیانوس آبکشی کردم زیرا پر از شن بود. من حتی حفره را مهم نیستم.

وقتی داشتم این پست را می گذاشتم متوجه شدم که نتوانستم از بهترین مکان ها برای جستجوی صدف ها در ساحل جزیره شکار عکس بگیرم! موانعی عمود بر اقیانوس در ساحل در امتداد فانوس دریایی وجود دارد (من حدس می زنم که فرسایش را کند کند)، و بهترین مکان برای یافتن پوسته ها اطراف آن موانع است. پوسته ها در داخل و اطراف آنها گیر کرده بودند، بنابراین من و جف بیشتر وقت خود را صرف شانه کردن آن نواحی کردیم.

جف که قبلاً هرگز یک پوسته زیتون در ساحل پیدا نکرده بود، توانست سه زیتون را پیدا کند و بسیار مغرور بود!

فانوس دریایی زیبا بود اما متاسفانه تا حدی با داربست پنهان شده بود. هنوزم دوست داشتم ببینمش و ازش عکس بگیرم. فکر می‌کنم می‌توانم آنقدر از آن ببینم که بتوانم داربست را در یک نقاشی ویرایش کنم. این با اسکلت بیرونی اش کمی جالب است، بنابراین شاید نسخه ای را مطابق آنچه مشاهده کردم ترسیم کنم.

برای شام به آلفرد در جزیره هیلتون هد رفتیم. این یک رستوران آلمانی است که برخی از غذاهای محلی را نیز ارائه می دهد. با این حال، من برای غذای آلمانی به آنجا رفتم، بنابراین یکی از غذاهای ویژه Oktoberfest را سفارش دادیم – یک چوب شور غول پیکر باواریایی با مجموعه ای از خردل.

جف با یک پنکیک سیب زمینی آلمانی و گوشت خرچنگ پوشانده شد.

من وینرشنیتسل را با اسپاتزل سفارش دادم و بهترین شنیسلی بود که در ایالات متحده داشتم. طعم نان آنها حتی شبیه بروتن اصیل بود، که نان ساندویچی مورد علاقه من در دوران کودکی بود.

غذا خوشمزه بود، اما از تجربه غذاخوری هم لذت بردیم. این یک رستوران دنج است و شما منظره ای به آشپزخانه دارید. شما می‌توانید بشنوید که تیم مشغول کار در میان صحبت‌های دیگر غذاخوری‌ها است. جف گفت که سرآشپز بعد از سرو کردن هر میز به آنها نگاه می‌کرد تا ببیند آیا می‌تواند تشخیص دهد که گیرندگان از ساخته‌های او لذت می‌برند یا خیر. بیشتر و بیشتر، غذا خوردن در رستوران‌های کوچک محلی را ترجیح می‌دهم که سرآشپزی دارند که منو را طراحی می‌کند، غذاهای ویژه را آزمایش می‌کند و از آشپزخانه بیرون می‌آید، زیرا او (یا او) واقعاً کارش را دوست دارد و به چیزی که تولید می‌کند اهمیت می‌دهد.

بنابراین، اگر در منطقه هیلتون هد/بیفورت هستید، پارک ایالتی هانتینگ آیلند و پارک آلفرد هر دو از من توصیه می‌کنند!

از پست های وبلاگ روزانه ماریان الهام بگیرید